مرداد ماه که به نیمه می رسد سیل پیام های تبریک هم روانه می شود تا به یاد بیاوریم رسیده ایم به سالروز هفدهم مردادی که در تقویم به نام " روز خبرنگار " ثبت شده است.

هنگامه محرم نژاد؛ حرف آور: مرداد ماه که به نیمه می رسد سیل پیام های تبریک هم روانه می شود تا به یاد بیاوریم رسیده ایم به سالروز هفدهم مردادی که در تقویم به نام ” روز خبرنگار ” ثبت شده است.

باز مرداد و باز روزی مبارک! روز خبرنگار! ظاهراً قرار نیست خبرنگار روز آرام داشته باشد، هبجان، حادثه، خبر خوش، خبر بد، همه و همه روز خبرنگار را می سازد.

رهبر معظم انقلاب در بیان شیوایش می فرماید که من مطبوعات را یک پدیدهی ضروری و لازم و اجتناب ناپذیر برای جامعه خودمان و هر جامعه ای می دانم، بنده برای مطبوعات سه وظیفه قائلم:
۱- نقد و نظارت
۲- اطلاع رسانی صادقانه و شفاف
۳- طرح و تبادل آرا ء و افکار در جامعه

با این توصیف در واقع باید گفت خبر اتفاق است که هر روز می افتد اما روز خبرنگار سالی یک بار اتفاق می افتد از تمام روزهای سال، تمامش مال شما، همین امروز مال ما، تمام خرده فرمایش و نقد و نیش و بدقولی اش مال شما، بگذارید امروزش هم مال ما باشد.

به راستی تا به حال سوال کردید که یک خبرنگار خودش در کجای این زندگی واقعی قرار دارد؟ آیا میدانید او چگونه زندگی می کند؟ آیا ارزِ زندگی او نیز بالا و پایین می رود؟

اما باید بدانید که خبرنگار نیز انسانی است مانند بقیه انسانها که حیات دارد، خوب و بد زندگی را درک می کند و ارزِ ، تورم، گرانی و کم لطفی مسئولان نیز زندگی او را تحت تاثیر قرار می دهد.

در شرایط آشفته و وضعیت بد اقتصادی حاکم بر روزنامه ها و قیمت کاغذی که سر به فلک کشیده است خبرنگار دیگر امنیت شغلی ندارد اما ما در این بی امنی، با عشق کار می کنیم.

او را پس باید ستود به خاطر زحماتش، به خاطر استقبال از خطر برای خاطر شما و البته او را حامی نیز باشید دست او را بگیرید که او نگاه شما را گرفته است و از آنچه نمی دانید آگاه تان ساخته است.

‼️روزمان مبارک…

۱۸ سالی از قلم به دست شدنم میگذرد و بعد از دود چراغ خوردن و جمع کردن اندک تجربه ای، هنوز هم که هنوز است، خستگی های کش دار و کم لطفی های بی شمار نتوانسته ذره ای از علاقه ام را به خبر کم کند می دانید دیگر یادمان رفته که بیمه یا حقوق درست و حسابی نداریم و تازه چشممان هم آب نمی خورد که حالا حالاها این مشکلات حل شود، ولی انگار یک جایی قسم نامه ای امضا کرده ایم تا شب و روزمان را وقف خبر و مشکلات مردم کنیم.

گزاف نگفته ام اگر بگویم احترام گذاشتن به خبرنگار، خلاصه می شود به همین روز خبرنگار و بعد باز ما برای پیگیری مشکلات ریز و درشت مردم و جامعه بدویم دنبال مسئولانی که تقریبا بیشتر مواقع اهالی رسانه را مزاحم می دانند!؟

ناگفته نماند که اول این را می پذیریم که این روزها حضور ناخبرنگاران فضای مجازی زمینه ساز برخی بی اعتمادی ها شده است؟!

خبرنگار واقعی برای هر مناسبتی قلم به دست می گیرد و درباره آن می نویسید برای خودش چه بنویسید؟ از کجا بگوید؟ از همکاری نکردن مسوولان در پاسخ گویی؟! از گرانی کاغذ و هزینه چاپ؟ از دشواری های اقتصادی مردم؟ از این را ننویس و آن را بنویس های نشست ها و…

و در نهایت سخنی کوتاه با مسئولان؛ صدای همه را بازتاب دادیم اما از شرایط خود هیچ نگفتیم، فقط یک کلام:

“سختی کار این قشر خاموش را دریابید!”

  • نویسنده : هنگامه محرم نژاد