مهدی محمدی، روزنامه نگار و مدرس دوره های خبری طی یادداشتی در ماهنامه "ادراک اردبیل" به واکاوی پدیده انتخابات در اردبیل پرداخته و در یادداشتی با عنوان "بازی بازی، صندوق بازی"به ایرادات اساسی در نگاه اهالی سیاست و رسانه به انتخابات پرداخته و از فقدان برنامه خاص برای دوره بعد از برگزاری انتخابات، انتقاد کرده است.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی حرف آور، یادداشت مهدی محمدی، که سابقه حضور در چهار دوره مجلس شورای اسلامی به عنوان خبرنگار پارلمانی را نیز در کارنامه خود دارد به شرح زیر است:
روزنامه نگاران عزیز، سیاسیون گرامی، احزاب گرانقدر و همه اهالی بازیگر در عرصه سیاسی استان اردبیل، اگر واقع بینانه نگاه کنیم و تجربه سالهای انتخابات دور و نزدیک را بررسی کنیم احتمالا با من هم عقیده خواهید شد که “بیش از آن که نتیجه و برآیند انتخابات و عملکرد منتخبین در نهادهای انتخابی و در واقع خود انتخابات برای ما مهم باشد، بازی با انتخابات و بازی با نامها و صندوقها برای ما مهم است.

اجازه بدهید تا توضیح دهم. نگاهی به رسانه های استان در هر شماره داشته باشید. در هر شماره می بینید که همواره دنبال کاندیداهای احتمالی نزدیک ترین انتخابات آتی رفته اند. اسامی مختلف ذکر می شود. نظرسنجی ها و نظرسازیها آغاز شده و خبرهای شنیده شده و موثق و نیمه موثق منتشر می شود. کانالهای خبری هم همین فضا را ادامه می دهند.

تصویر چهره ها و نام های متعدد در کانالها و گروههای و رسانه ها می چرخد و طوری جلوه داده می شود که انگار اتفاق بسیار مهمی در حال رخ دادن است. اما مساله برای ما، فقط تا همین جا مهم است و با بعدش کاری نداریم و در واقع اهمیتی هم برایمان ندارد. یعنی یاد نگرفته ایم که برایمان مهم باشد و اینجاست که متضرر می شویم.

اگر این نهادهای انتخابی اینقدر مهم هستند، چرا جریانی به دنبال تحلیل درست عملکرد جاری این نهادها و منتخبین ملت نیست و چرا مطالبه گری از این افراد به درستی و با منطق مطالبه گری انجام نمی گیرد و کسی در پی نقش های منتخبین چهارساله در امر توسعه استان و یا موضوعات مهم دیگر نیستند. صرفا بازی با انتخابات و بازی با نامها و صندوقها برای ما مهم است.
انگار ما برای این آفریده شدیم که برای انتخاباتی صرف بازار گرمی کنیم و بعد از آن منتظر بمانیم که انتخاباتی دیگر از راه برسد و باز ماجرا از نو آغاز شود.
اگر واقعا مجلس مهم است، چه مقدار رسانه ها و تحلیلگران آمده اند به کمک منتخبین ملت و برای آنها برنامه پیشنهادی برای توسعه استان و رفع مشکلات معیشتی و …، ارایه داده اند.
اگر انتخابات و نتیجه آن مهم است، چرا کسی نیست تا بررسی کند که تفاوت عملکرد نمایندگان هر دوره با هم در چیست و عملکردها در چه حدی است؟ به راستی اگر فرایند انتخابات برای بازیگران عرصه سیاسی اردبیل مهم است، پس چرا در همه این سالها در میان این همه گزینه انتخابی، عملکرد خاصی برجسته نشده و تفاوتی فاحش بین عملکرد یک دوره با منتخبین دوره های دیگر وجود نداشته است و کسی هم از این درد به خود نمی پیچد. راستی اگر انتخابات واقعا برای ما مهم است، نتایج این امر مهم برای ما چه بوده است؟ ما، این چند نفر مدیر و وابسته دور و بر افراد و منتخبین نیستند. منظور از ما، یعنی کلیت شهر و شهروندان.

ببخشید، اما باید این موضوع رامطرح می کردم تا حداقل به عنوان یک فعال رسانه ای، از زاویه ای جدیدی به موضوعی مثلا مهم برای اهالی سیاسی استان پرداخته باشم.
باور کنید برای ما و شما اهالی سیاست اردبیل و خیلی از شهرها و استانهای ایران، آنقدر که تب و تاب انتخابات و آمدن و رفتن اسامی مهم هستند که نتیجه و برآیند آن اصلا مساله مهمی نیست که ظاهرا نیازی به پی گیری هم ندارد.

اما من می خواهم اگر بتوانم، برای شهروندانم تبیین کنم که انتخابات چیست و برای چیست. با انتخاب رضا کریمی و صدیف بدری و محمد فیضی، ظرف خواسته ها و انتظاراتمان از یک دوره پارلمان برای شهر و استان و کشور چه تفاوتی با ترکیب سیدکاظم و حاج قاسم و حاج جواد باید داشته باشد؟ من به دنبال چنین نگاهی هستم که بتواند از موقعیت و فرصتی به نام انتخابات بهره برداری مفیدی داشته باشد. من می خواهم اتفاقا جریانی جدید را یادآوری کنم که وظیفه اش با پایان برگزاری انتخابات شروع می شود و آن پی گیری مطالبات، کمک به ارایه راه حل های موثر، کمک به تربیت نیروهای موثر جدید برای مدیریت استان و چیزهای دیگری از این دست باشد.

برای من مهم است که بعد از پایان یک دوره نمایندگی، همچنان به دنبال نماینده های دوره قبلم باشم. ببینم آن فردی که انتخابش کرده بودیم و تربیت شد در نهاد پارلمان و بزرگ شد و بزرگتر، الان در کجای مدیریت و حل مشکلات استان و کشور قرار دارد و آیا دینش را کامل ادا کرده است یا خیر؟ این “من” که مدام از آن سخن می گویم، یک “من” اجتماعی و مطالبه گر است که دغدغه دارد و هیچ گاه به معنای من فلان شخص نیست.

جسارتا این جریانی که عشقش بازی با صندوق رای است و عاشق شمردن یا حدس تعداد رای و گمانه زنی برای حضورها و عدم حضورهای احتمالی، و تطهیر و تخریب اسامی مطرح شده و شنیده شده، هم بسیار غیر ضروری برای استان است و هم بسیار مضر. باور کنید که چنین جریانی ما را از پرداختن به آنچه که ثمره واقعی دموکراسی و بهره برداری از آن است، غافل کرده است.
اصلا فرض کنید برای انتخابات آتی ۵۰۰ نام مهم مطرح است. یا اصلا فرض کنید برای حوزه انتخابیه اردبیل صرفا ۴ نفر ثبت نام کرده اند.

این اصلا مهم نیست که این قدر رویش مانور داده ایم و در همین مرحله هم مانده ایم. اتفاقا مرحله بعد از این مهم است که ثمره این انتخاب برای شهر و شهروندان و کشور، چه خواهد بود؟ تفاوتش با قبل در چیست و فرجام آن چه خواهد بود؟

تحلیل کردن روی این که کدام گزینه بهترین برنامه را دارد و کدام گزینه برنامه هایش منطبق با شرایط توسعه استان است، مهم است. این که بیاییم فکر کنیم و ببینیم چه نخبه های احتمالی دارم که علاقه ای به حضور در انتخابات ندارند و ما باید به سراغشان برویم و دعوتشان کنیم مهم است. نه این که روز تیتر بزنیم که محمدی هم آمد و لطف الهیان نیامد و دیگری را نگذاشتند بیاید. خوب. بعدش چه؟!
آنچه در این مقال کوتاه مطرح کردم صرفا یک طرح مساله مختصر و طراحی یک سئوال بود که حتی ممکن است خوشایند برخی ها نیز نباشد. اما در میان تب و تابِ بازی با انتخابات و اسامی انتخاباتی، رسانه ی من، نیمچه ماموریتی را -اگر بتواند انجام دهد-، برای خود متصور شده است. این که به جای “صندوق بازی”، تدبیر داشته باشیم و از نام هاگذر کنیم و به نشانه ها برسیم.

لطفا سعی کنید به منی که سالیان سال است از دور و نزدیک جریان انتخابات اردبیل و شهرهای آن را رصد می کنم این حق را بدهید که چنین دغدغه ای را مطرح کنم و برای عبور از آن، از شما، خواهش داشته باشم

انتهای پیام/

  • نویسنده : مهدی محمدی