به گزارش پایگاه خبری تحلیلی حرف آور، مهدی محمدی- روز نامه نگار و خبرنگار سابق پارلمانی-روزهای آخر مجلس هفتم که بود که در لابی مجلس با هوشنگ حمیدی، نماینده جوان سنندج و جوانترین نماینده آن دوره، نشسته بودیم و بیشتر، او بود که درباره مجلس و رمز و رازهای نمایندگی حرف می زد.
از آن روز شلوغ و پر رفت و آمد آخرین روزهای مجلس، جمله ای از او در ذهنم نقش بسته که هیچگاه فراموشم نشد. می گفت:« الان که آخرای مجلسه، دارم فکر می کنم اگه سنندج نماینده ای نداشت،چه اتفاقی می افتاد؟!» و بعد خودش جواب داد: «به این نتیجه رسیدم که هیچ اتفاقی نمی افتاد و چه بسا به علت نداشتن نماینده، دلشون می سوخت و شاید بودجه بیشتری رو هم به این شهر اختصاص می دادند.»

حرفهای آن روز هوشنگ حمیدی، هر چند ریشه در یک واقعیت اساسی دارد و عمده نمایندگان مجلس در پایان دوره نمایندگی شان، -هر یک به زبانی -بدان اذعان می کنند، اما آدمی را متاثر هم می کند؛ این همه شور و شوق و هزینه از وقت و سرمایه ملت برای برگزاری انتخاباتی که ظاهرا در نهایتش قرار نیست اتفاقی خاص بیفتد که حتی اتفاقی عادی هم.

اگر حرفهای حمیدی درست باشد که است، -و حتی این حرف را حتی روسای جمهور ایران هم در اواخر دوره ریاستشان به زبانی دیگر، درباره ریاست جمهوری و نداشتن اختیارات خاص بر زبان آورده اند-، نشان می دهد در چنان مجلسی دیگر تفاوتی بین نیکزاد با آذروش و فیضی و موسوی و دیگری وجود ندارد.

فرقی نمی کند کدام نام باشد وقتی قرار است نشانی از اتفاقی خاص نباشد. حتی واقعا تفاوتی بین این نامها با آن جوان بیکاری که صرفا برای یافتن شغلی از حوزه انتخابیه خلخال کاندیدا شده است، وجود ندارد؛ چرا که ظاهرا قرار است بودجه اردبیل همچنان در همان رتبه ۲۵ کشور باقی بماند و در این بین فرقی نمی کند کدام نماینده برای تصویب آن، دست بلند کند و یا دکمه شماره چهار را فشار دهد؛ کاری که از عهده یک اپراتور و ربات هم برمی آید.

وقتی قرار است همچنان سرچم، راه آهن، الحاق آستارا و منطقه آزاد برای سالیان سال شعار انتخاباتی باشد و نهایتا هم آورده ای برای مردم نداشته باشد، چه فرقی می کند که کدام نماینده دکمه ای را فشار دهد یا قیام و قعود داشته باشد.
در چنین وانفسایی، و از لابلای آمال و آرزوهای مردمی دلبسته به اتفاقی نو، چیزی که قابل پیش بینی است این است که درست چهار سال بعد قرار است با همین شعارها و تقریبا با همین شکل و شمایل از آدمها، و با همین حرف ها و حدیث ها و حاشیه ها، انتخاباتی دیگر برگزار شود که اصولا انتظاری از آن نیست.

وقتی قرار نیست اتفاقی موثر مبتنی بر آرای شهروندان استان رخ دهد، صرفا می آییم و هر چهار سال یکبار، لیست بی خاصیت هفت نفره ای را بروز رسانی می کنیم و دیگر هیچ.

انتهای پیام/