به گزارش پایگاه خبری تحلیلی حرف آور،ترکیه درهمسایگی غربی کشورمان و ششمین قدرت جهان در جذب سالیانه ۴۰ میلیون گردشگر خارجی، دلیل و الگوی مناسبی برای بررسی اقتصاد متکی بر صنعت توریسم و وضعیت کنونی ایران در این زمینه بخصوص است، ناگفته پیداست که قیاس صحیح همانا تناسب متغیرهاست و لذا مقصود از پیش کشیدن رتبه ششمی در مقابل رتبه ۹۳ جهان در توریسم! صرفاً بیان مسئله و نه لزوماً نتیجه‌گیری مبتنی بر این استدلال است.
توزیع سرزمینی مقاصد گردشگری دهگا‌نه در ترکیه و برندسازی جهانی هر کدام گواه این است که دورنمای این صنعت مبتنی بر سیاستگزاری، برنامه‌ریزی و افق بلندمدت و نه بخشی‌نگر بوده است، امری مهم که متاسفانه در ایران به مثلث (اصفهان، شیراز و یزد) محدود و به طور سازمان‌یافته بر آن پافشاری و از تسری و توسعه دایره شمول آن به دیگر مناطق ممانعت آهنین می‌شود.
در آسیب‌شناسی ضعف ایران در جذب و جلب گردشگری همین بس که وقتی دایره انتخاب توریست‌های خارجی به سه استان مرکزی محدود و معطوف شود، قطع یقین مخاطب در مواجهه با تحدید اختیار و انتخاب، تجدیدنظر کرده و کشورهایی را برخواهد گزید که بتواند در زمان معین سفر، بیشترین شهرها و اماکن و … را بازدید و سفری لذت‌بخش تجربه کند.
کسانی که امروز شعار آمایش سرزمین به مثابه پیش نیاز عدالت اجتماعی و توزیع مناسب منابع را سر می‌دهند بدانند که جهت‌دهی و گسیل گردشگران خارجی به مناطقی خاص از کشور نه رخدادی اتفاقی بلکه محصول سیاست‌های غلط ادوار است که با نادیده انگاشتن واقعیت انکارناپذیر و ظرفیت‌های بی‌بدیل در استانی همچون اردبیل و هراس از جلوه‌نمایی، مانع فعلیت و توسعه آن می‌شوند.
توریسم نه صنعت یک‌بعدی بلکه چندبعدی است؛ به عنوان مثال شهرهای شیراز، یزد و اصفهان صرفاً به خاطر بافت تاریخی برای گردشگران جذابیت دارند و لذاست که گردشگری ایران در نگاه جهانی، محدود به یک رشته از دهها زمینه این صنعت است، حال آن که سرزمین چهارفصل ایران با تنوع اقلیمی و جاذبه‌های بکر طبیعی،مستعد پذیرش گردشگران با سلایق و خواسته‌های گوناگون است.
امروز بیش از هر کسی این دفاتر گردشگری و تورگردان‌ها هستند که با همراهی و هماهنگی اماکن اقامتی و هتل‌ها به این رویه غلط و تبعیض‌آمیز به طور سازمان‌یافته دامن زده و مافیایی، مانع از معرفی دیگر مناطق کشور به توریست‌های خارجی می‌شوند.
از طرفی فقدان زیرساخت‌های ارتباطی، اقامتی، ضعف آموزش مردمان بومی و گردش‌پذیر بهانه‌ای شده تا گردشگران خارجی مثلث یادشده را بر مناطق محروم اما سرشار از مزیت‌ها، استعدادها و جاذبه‌های طبیعی و گردشگری ترجیح دهند.
“طرح زمستان بیدار” که استاندار اردبیل بنا دارد از مسیر آن، پتانسیل کم‌نظیر استان اردبیل در فصل زمستان را با هدف نشاط و تحرک منطقه برای گردشگران داخلی و خارجی عرضه کند، گواه این واقعیت تلخ است که بدون زیرساخت‌های ارتباطی، اقامتی و نرم‌افزاری( آموزش و فرهنگ‌سازی) این موضوع وافی به مقصود نیست و توسعه مناطق کشور به اتکای قابلیت‌های اختصاصی گردشگری نیازمند سیاستگزاری کلان و در هم شکستن مقاومت‌های سازمان یافته است.
باید پذیرفت که ایران در زمینه معرفی مزیت‌های متنوع گردشگری خود در مناطق مختلف کشور منجمله آذربایجان و اردبیل، دچار خودتحریمی و حصار تاریخی است که گشودن آن از عهده یک طرح خام و بدون پشتوانه پایه‌ای، مالی و رسانه‌ای در سطح استان اردبیل خارج بوده و نمی‌تواند از جشنواره‌های معمول زمستانی فراتر باشد..
- نویسنده : علی اکبر روحنواز