به گزارش پایگاه خبری و اطلاع رسانی کلبه خبر، مرداد سال ۶۹ با اشک و لبخند بسیاری از مردم ایران‌زمین گره‌خورده است، لحظاتی شیرین و چشمانی منتظرِ دیدارِ یوسفِ گم‌گشته و سرآمدن فراقی چندین ساله؛ کوچه‌ها آذین‌بندی و شاخه گل در دست، همه منتظر بودند؛ تا چشم کار می‌کرد صف استقبال بود؛ از چندکیلومتری ورودی شهرها تا مقابل در برخی خانه‌ها؛ شادی در چهره تک‌تک آنهایی که برای استقبال آمده بودند، نقش بسته بود و قاب عکس‌هایی که روی دست‌ها بالا برده شده تا خبر بگیرد از گم‌گشته‌ای که سال‌ها بی‌نشان بود.
اتوبوس حامل اسرا هرکجا که می‌رفت چشم‌ها به دنبالش بود؛ لحظاتی توأم با شادی و ترس، نفس‌ها در سینه حبس بود، بچه‌هایی که فقط در قاب تصویر، پدر، برادر، دایی و عمویشان را دیده بودند و همسران و پدر و مادرهایی که پس از فراق چندین ساله، اینک جگرگوشه‌شان را در آغوش می‌گرفتند؛ آغوشی که مثل همیشه امن و پر از آرامش بود.
روز ۲۶ مرداد ۶۹ در ایران‌زمین یادآور بازگشت غیور مردان و شیر زنانی است که از وطن، ناموس و دینشان دفاع کردند و پس از تحمل سال‌ها رنج و مشقّتِ اسارت پای به مهین گذاشتند؛ و از آن تاریخ به بعد یک صفحه دیگر به تقویم روزهای ایران اضافه شد و ۲۶ مرداد هرسال روز آدم‌های خاص و بی‌نظیر است؛ آنهایی که از قید نفس و نفسانیات رهایی یافتند و آزاده نامیده شدند.
آنهایی که وقتی پس از سال‌ها تحمل درد و رنج اسارت، وارد مهین شدند اول بوسه بر خاک وطن زدند و به زیارت مرقد امام خمینی (ره) رفتند؛ رهبری که در دوران اسارت آنها دار فانی را وداع گفته بود؛ آزادگان ایرانی این غیور مردان سرفراز که اندام نحیفشان از رنج و مشقت دوران اسارت خبر می‌داد، همچنان سفت‌وسخت پای آرمان‌هایشان ایستادند و بعد از امام با سکان‌دار انقلاب تجدید بیعت کردند و سپس راهی شهرها و دیار خودشان شدند.
طبق توافق ۲۲ مرداد ۶۹، تبادل حدود ۵۰ هزار آزاده با همین تعداد اسیر عراقی انجام شد با این تفاوت که اسرای آنها نظامی و اسرای ما اغلب بسیجی و غیرنظامی بودند؛ از استان اردبیل نیز ۷۵۰ آزاده به وطن بازگشتند که تعدادی از این آزادگان سال‌ها بعد به یاران شهیدشان پیوستند، اما این آزادگان چه در زمان اسارت و چه در دوران بعد از اسارت حریم‌دار ارزش‌های اسلامی و مدافعان وطن و حرم جمهوری اسلامی ایران بودند و اینک نیز در عرصه‌های مختلف برای پیشرفت ایران اسلامی تلاش می‌کنند.
اینک در ۲۶ مرداد سال ۱۴۰۲، آزاده اردبیلی که هفت سال دوران اسارت را گذرانده، می‌گوید: در دوران اسارت سختی شکنجه اسارت یک طرف قضیه بود؛ اما دشوارتر از آن آزار و اذیت جاسوسان و طرز فکرهای انحرافی بود.
این آزاده اردبیلی گفت: نسل جدید همچون جوانان دوران ما، با فهم درست از برهه حساس کنونی و فتنه‌ها عبور خواهد کرد و پرچم ایران اسلامی را برای همیشه در تاریخ برافراشته نگه می‌دارد.
این غیور مرد روزهای سخت می‌گوید: خلاصه کلام اینکه وقتی عشق وجودت را فراگرفت، زن و مرد فرقی نمی‌کند. وقتی انقلاب، امام و جنگ در تار و پودت رخنه کرده باشد، به‌پاس حرمت عشق به ولایت، تا مرز بی‌کرانه‌ها تا مرز اسارت، وحشت، شکنجه و ترس پیش می‌روید.
انتهای پیام/