به گزارش پایگاه خبری و اطلاع رسانی«کلبه خبر»، در سال ۱۲۸۴ ه.ش، یک سال پس از تصویب قانون بلدیه در مجلس شورای ملی، با فرمانی از جانب مجلس، «آقا محمدخان قاجار قوانلو» معروف به کاشف‌السلطنه مأمور تأسیس شهرداری به سبک جدید شد.
پیش از تشکیل بلدیه، مردم هر شهر طبق آداب‌ورسوم و اعتقادات شخصی و دینی، بدون مداخله حکومت، خدمات شهری را انجام می‌دادند. پس از پیروزی مشروطه مشکلات مختلفی در اداره امور شهرها در زمینه‌هایی مانند بهداشت شهری و آب‌رسانی وجود داشت که موجب شد نمایندگان مجلس اول در صدد تدوین زمینه‌هایی برای بهداشت شهرها برآمدند که منجر به تدین اولین قانون شهرداری‌ها تحت عنوان «قانون بلدیه» در ۱۹ خرداد ۱۲۸۶ شمسی شد.
از سال ۱۲۹۰ دولت سعی داشت بلدیه را به خود وابسته کند؛ ولی این موضوع تا کودتای ۱۲۹۹ عملی نگردید؛ ولی پس از کودتا و روی کار آمدن سید ضیاءالدین طباطبایی و تسلط دولت بر تمامی امور، در سال ۱۳۰۰ بلدیه که تا آن زمان نهادی مستقل بود به دولت وابسته شد.
در اردبیل پایه‌های شهرداری در اواخر حکومت قاجار یعنی در سال ۱۳۰۲ ریخته شد و میرزا بیوک آقا وهاب‌زاده در سال ۱۳۰۳ به‌عنوان شهردار افتخاری کار را بر عهده گرفت.
اما با روی کار آمدن حکومت پهلوی در سال ۱۳۰۴ آقاخان حبیبی به‌عنوان شهردار رسمی اردبیل از طرف حکومت مرکزی منصوب گردید. او تا سال ۱۳۱۴ به‌عنوان شهردار اردبیل مشغول به کار بود که به‌عنوان فرماندار ایلام منسوب گردید و پس از او مافی تصدی شهرداری اردبیل را به عهده گرفت.
بنابراین می‌توان از میرزا بیوک آقا وهاب‌زاده به‌عنوان اولین شهردار افتخاری و آقاخان حبیبی به‌عنوان اولین شهردار رسمی اردبیل یادکرد.