به گزارش پایگاه خبری اطلاع‌رسانی «کلبه خبر»، غلامرضا کاظمی جزو اولین معلمانی است که به گفته خودش از شیراز به دشت مغان اعزام شده است؛ این معلم که خیلی وقت است بازنشسته شده و حتی شاگردانش هم بازنشسته شده‌اند، در گفتگو با خبرنگار ما می‌گوید:۱۳ نفر بودیم که در مدارس عشایری دشت مغان تدریس را شروع کردیم .
این معلم اضافه می‌کند: آن سال‌ها امکانات کم و منطقه محروم بود ما معلمان خودمان با کمک دانش‌آموزان خشت خام زدیم و مدرسه ساختیم.
کاظمی یادش به خیری می‌گوید و با تبسم ادامه داد: برای کَف مدرسه سیمان پیدا نکردیم و حتی برای زمستان بخاری آن‌چنانی هم نداشتیم؛ بخاری‌مان هیزمی بود؛ ولی هیزم نبود و کود حیوانی را در داخل بخاری می‌ریختیم
این معلم که در دشت مغان شاگردان بسیار را تربیت‌کرده است، می‌گوید: مطالب کتاب را به‌صورت قصه در می‌آوردیم و درس را به زبان قصه به کودکان منتقل می‌کردیم.
کاظمی که شاگردانش در سطح ایران نمونه شدند، ادامه داد: در دوران تابستان فرصتی بود تا در جبهه حاضر شوم.
این معلم پارس آبادی که به‌خاطر ازدواج با دختر موردعلاقه‌اش برای همیشه در پارس‌آباد ماندگار شده است، می‌گوید: اخلاق و خانه‌داری همسرم خیلی خوب است .
کاظمی به شاگردان معلم خود توصیه کرد: جوانان را به‌سوی درس سوق دهید مخصوصاً اینکه جوانان را کتاب‌خوان کنیم .
ایجاد اولین مدرسه دولتی منطقه عشایری پارس‌آباد سال ۱۳۲۷
طبق اسناد تاریخی دولت در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم، دولت مجدداً برنامه‌ای آموزشی خود را پیگیری کرد و درصدد توسعه مدارس دولتی در تمام کشور، به‌ویژه مناطق عشایری برآمد و این سیاست در مغان هم پیگیری شد.
گسترش مدارس دولتی در مغان به‌صورت جدی مربوط به سال ۱۳۲۷ است به‌گونه‌ای که اولین مدرسه دولتی منطقه عشایری پارس‌آباد مغان در سال ۱۳۲۷ در بین طایفه حسن خانلو و در روستای محمدرضالو دایر شد و رستم‌زاده به‌عنوان اولین مدیر و معلم این مدرسه که «دبستان دولتی بوعلی حسن خانلو» نامیده می‌شد انتخاب می‌شود.
در ادامه این فعالیت‌ها، برای عشایر این منطقه، مدارس دیگری نیز راه‌اندازی شد. در همین سال اولین مدرسه دولتی موران (دبستان دولتی بیرونی موران) هم در بین عشایر این منطقه و در روستای ظاهر (ظاهر آلی کندی) ایجاد شد.
همچنین برای افراد طایفه آلارلو هم در سال ۱۳۲۷ مدرسه‌ای بنام «رازی» در روستای «بل داشی» دایر و برای طایفه «قوجابیلی» هم در همین سال مدرسه‌ای بنام «خیام» در روستای «قالا برزند» احداث شد.
در سال ۱۳۲۸ برای طایفه‌های «خلیفه لو» و «مدد لو» دو مدرسه در روستاهای «تولون» و «زینگیر» بنام‌های خاقانی تولون و بیهقی زینگیر دایر و در همین سال مدرسه دیگری در منطقه عشایری قشلاق دشت امروزی در شاه آباد مغان (جعفرآباد مغان امروزی) دایر شده است.
در سال ۱۳۲۹ هم مدرسه عشایری دیگری در روستای «دیزده» بنام مدرسه پانزده بهمن شروع به فعالیت کرد.
طبق آنچه که در مقاله «پیشرفت‌های آموزش‌وپرورش ایران در سال‌های پس از انقلاب سفید( آموزش عشایر در ایران» ماهنامه آموزش‌وپرورش (تعلیم‌وتربیت)) آمده است؛ محمد بهمن بیگی گفته است «آموزش‌وپرورش فارس برای جلوگیری از تعطیل‌شدن مدارس عشایری، طرح تأسیس دانشسرای عشایری را از شورای‌عالی فرهنگ گذراند. به‌این‌ترتیب در سال ۱۳۳۶ دانشسرای عشایری در شیراز تأسیس شد و تا (مهرماه ۱۳۵۱ شمسی) ۲ هزار و ۴۰ نفر فارغ‌التحصیل از این دانشسرا به طوایف مختلف عشایر کشور از جمله ایل شاهسون مغان اعزام شده است».
انتهای خبر/