شاید یکی از شعارهای پر طَمطَراقِ سالهای اخیر با ژست فریبنده برجامِ آفتابِ تابان، همان طعنه معروف "آب و صابونی" که قرار بود، دست و صورت کاسبانِ تحریمِ را شُسته و فشارهای اقتصادی از سر راهِ مردم برداشته‌ بود.

خروج یکسال پیش ایالات متحده از "برجام" و مواضع فریبکارانه طرفهای اروپائی، از اهداف مشترک و راهبردی آنان، نشانگر استراتژی از قبل ترسیم شده ایست که پیش بینی بر چنین پیآمدی را بدفعات مکرر، میتوان در هشدارهای دوراندیشانه رهبر حکیم و بصیر انقلاب جستجو کرد.

همیشه در گیر و دار تغییر و تحول هستند کسانی که قربانی می شوند و بالطبع کسانی هم ره صد ساله را یک شبه طی می کنند.مطبوعات محلی، رسانه های مکتوب و فضای مجازی هم از این قضیه مستثنی نیستند.

در شهر و استانی که، سوال و جواب از "ندانم کاریهای مالی و اهمال کاریهای اداری" رنگ باخته و در ِعوض "بَج لیاقت و نشان درایت" بر سینه ها می نشانند تا "آب تکان نخورده باقی بماند!!! پس راحت و آسوده میتوان، هم میدانها را بست و هم خیابانها را مسدود کرده و هم پیاده راهش را، معنای دیگری از " بُن بست " بدانها بخشیده و تا …"آب تکان نخورده باقی بماند".

"اگر مدیریت یک «شِن‌زار» را به بخش دولتی بدهید، بعد از مدتی بامشکل «کمبود شِن» در آن شن‌زار مواجه خواهید شد" این جمله منتسب به میلتون فریدمن، از اثرگذارترین اقتصاددانان قرن بیستم است که به عمق «ناکارآمدی مدیریت دولتی» در بخش اقتصاد اشاره دارد.

«ارنج‌های فرضی» از «مردانِ مهم» برای آینده عمارت شهرداری، به ترند داغ تلگرامی تبدیل شده است.

با وجود گذشته چهاردهه از انقلاب اسلامی دولتها هنوز در گرفتن تصمیمات راهبردی و مشکل گشا گام اساسی برنداشته اند.

پیشینیان ما سنت و روز نیکویی را برای ما به یادگار نهاده اند که با روزشماری معین و دقیق ، در مناسب ترین زمان از حرکت انتقالی سیاره ی خاکی به دور خورشید، آغاز سال جدیدی را به ما نوید می دهد.

عالم سیاست فی نفسه تاریک و پر پیچ و خم است اما در جامعه ما کارش از پیچیدگی گذشته و به کلاف سر در گمی می‌ماند که هر لحظه باید انتظار بیرون آمدن کفتر یا خرگوشی بامزه از آن را داشت و موسم انتخابات نقطه اوج هنرنمایی رجال سیاسی ماست که صحنه‌گردانان رِند این «کمدیِ تلخ» هستند.

در حالی که دهه اول انقلاب اسلامی و هشت سال دفاع مقدس، جوانان در مدیریت کشور و حتی مدیریت بحران ها، نقش آفرین بوده اند اما جوانان نسل سوم انقلاب برای ورود به مدیریت با سدهای تسخیرنشدنی مواجه شدند.