مهدی محمدی، روزنامه نگار و مدرس دوره های خبری طی یادداشتی در ماهنامه "ادراک اردبیل" به واکاوی پدیده انتخابات در اردبیل پرداخته و در یادداشتی با عنوان "بازی بازی، صندوق بازی"به ایرادات اساسی در نگاه اهالی سیاست و رسانه به انتخابات پرداخته و از فقدان برنامه خاص برای دوره بعد از برگزاری انتخابات، انتقاد کرده است.

وقتی قلم در دست میگیری و از نام او مینویسی، دستانت لرزان و از گفتن خوبیهای مردانه و زیبائیهای وصف ناپذیرش، درمانده و شرمسارش میگردی.

روایت ما و والیبال، داستان واقعی شیفتگی مهارناپذر آدم‌هایی است که قلب‌هایشان به تسخیر والیبال درآمده است. ورزشی که نمی‌شود این روزها بی‌تفاوت چشم بر آن بست.

همین که امروز خبرش را آورده اند و روز قبل تر ش سراغ خیلی از ما را گرفته بود برای بد بودن همگى مان کفایت می کند؛ به خدا!

داستان گردشگری در استان اردبیل بانام بسیار عزیز سرعین گره اساسی خورده است؛ باور کنید که سرعین اتفاق بزرگی برای استان اردبیل و حتی منطقه شمال غرب ایران است که فرصت‌های بسیار ارزنده اقتصادی و گردشگری را می‌تواند به همراه داشته باشد.

علی دایی ازجمله افرادی است که هیچ گاه تمایلی برای حضور در عرصه سیاست نشان نداده و علی‌رغم اینکه در هر انتخاباتی می‌توانست آرای بسیاری را کسب کند اما حضور در مستطیل سبز و انجام کارهای اقتصادی- اجتماعی را به بازی‌های سیاسی ترجیح داده است.

روزنامه نگار و شاعر اردبیلی در یادداشتی ویژه برای اولین شماره ماهنامه ادراک، با نگاهی ظریف و خاص به دلایل انتشار نشریه ای کاغذی و کلیت پرداختن به کار رسانه در چنین شرایطی پرداخته است.

در تاریخ هر شهر و دیاری، شخصیت‌هایی بوده‌اند که بر اساس ویژگی منحصربه‌فردی که داشته‌اند توانسته‌اند خود را به‌عنوان الگو معرفی کنند. در این میان تاریخ اردبیل نیز همواره شاهد حلول و ظهور انسان‌هایی بوده که در طول حیات عمرشان توانسته اند نام نیک از خود به یادگار بگذارند.

با نزدیک شدن به زمان برگزاری مسابقات والیبال ملتهای جهان به میزبانی اردبیل، ازسویی تب و تاب در بین علاقمندان و دوستداران ورزش بالا می رود و از سوی دیگر، ستاد برگزاری مسابقات با ساماندهی تمامی توان فکری، اجرایی و انسانی خود در حوزه های مختلف، سعی دارد تا به نحوی مناسب و در سطحی بالا مسابقات را برگزار و حواشی آنرا مدیریت کند.

شاید یکی از شعارهای پر طَمطَراقِ سالهای اخیر با ژست فریبنده برجامِ آفتابِ تابان، همان طعنه معروف "آب و صابونی" که قرار بود، دست و صورت کاسبانِ تحریمِ را شُسته و فشارهای اقتصادی از سر راهِ مردم برداشته‌ بود.